امروز می خوام در مورد دسته اول یعنی آدمهای با نگرش مثبت صحبت کنم.

چرا یکی موفق هست و یکی نیست؟؟؟

همه چیز به خود ما، فکر و نگرش و تفکرات ما وابسته است. بعضی ها معتقد به

قضا و قدر و ... هستند. نه اینكه وجود ندارند، اما نه تا حدی كه همه زندگی ما

متاثر از اونها باشه. این خود ما هستیم كه زندگی و سرنوشت رو رقم میزنیم.

اول با نیت و افكارمون و بعد با عمل بهشون. البته عوامل دیگه ای هم هستند

كه تاثیر گذارند، اما به اندازه ای كه خود ما می توانیم  تاثیر بگذاریم اون عوامل

نمی تونند.

ذهن و مغز ما طوری آفریده شده که وقتی چیزی رو بهش القا میکنیم تاثیر

میگیره و رفتارها و تلاش ما رو به سمت همون راه هدایت میکنه. تمام اون

کسانی که آدمهای موفقی شدند و تونستند توی عرصه های مختلف به

موفقیتهای بزرگ دست پیدا کنند خودشون خواستند نه اینکه خوش شانس

باشند. ادیسون خودش خواست مخترع برق بشه. بعد از بارها شکست همچنان

باور داشت که میتونه موفق بشه و شد. رازش فقط خواستن خودش بود. حتما

نباید مثل ادیسون به موفقیت بزرگی دست پیدا کنیم، همین که بتونیم به

هدفهای جزیی و کوچک زندگی برسیم و از نعمت زندگی بهره ببریم یعنی موفق

هستیم. برای موفق شدن باید دیدمون رو عوض کنیم، نگرشمون مثبت کنیم،

نسبت به همه چیز ولی از همه مهمتر نسبت به خودمون.

وقتی چیزی رو واقعا بخواهی و تمام تلاشت رو به سمت همون هدف معطوف

کنی اونوقته که خدا هم یاور آدم میشه و روز به روز به هدفت نزدیک تر میشی.

این یعنی نگرش مثبت، یعنی اینکه اول خودتو باور کنی، توانایی هاتو باور کنی و

کسی که خودش رو باور کرد راحت تر و بهتر می تونه خدا رو باور کنه.